Қайдасың?

Қайдасың?

Алладан тілеп бозала таңда-ай,
Асыға күткен мені апам.
Асырап-бағып балапан қаздай,
Алқатып күткен шері атам.
Қалжама, ұлдай, ақ қошқар сойса,
Еншіме атап көк атан,
АқшаХАН қызын Ақжүніс қойса,
Назира қойған ЕрмаХАН.
Ертегі тыңдап, ерке өскен болсам,
Ойлашы, кімнен қорқармын?
Түсімде келіп тұратын мың сан
Тарланға мінген Ер Тарғын.
Өрмекті жүрдім өлеңнен тоқып,
Қағазға қалды ол жазылмай…
Өзіңді бір күн келер деп тосып,
Қамбарды күткен Назымдай.
Асуды бермей жайбасарларға,
«Айқын» деп сендім, – «келерің».
…Ауызы жалын айдаһарларға
Құрбан ғып тосты мені елім…
Өрмек қып өрген тынысым – өлең,
Өзіңді күткен жол қалды…
Қырық құлаш алмас қылышыңменен
Құртқаны құтқар, Қобыланды!
У-сөзден егер уланар болсаң,
Жаныңды сүтпен сақтармын
Шын сөзім осы, иланар болсаң,
Сырымды саған ақтардым.
«Батырдың жары – осы» дегізіп,
Атырам алдан ақ таң, Күн!
Қысыр қулықты қырық күн емізіп,
Тайбурылыңды баптармын.
Еңіреп туған ер болсаң егер,
Еліңнің қамын жырларсың!
Бір хабар берші, бар болсаң егер,
Мұңайды гүлдей Гүлбаршын.
Заманда бейбіт, өмірде – думан,
Көрінер жырым жарты аңыз…
Жиделі-Байсын жерінде туған
Қай жерде жүрсің, Алпамыс?…
Мұратқа жетіп кейіпкерлері,
Ертегі бітер ақырын…
Ертегі ғана кейіпте ме едің,
Қайдасың, менің БАТЫРЫМ?
Авторы: Назира Бердалы